"ရြာက
ဘုရားပြဲပင့္လို႔ ႂကြလာရင္း ၀င္လာတာ။ မႏွစ္က တပည့္ေတာ္ ေရာက္တုန္းက ျပာသိုလ။ တစ္ႏွစ္အတြင္း
ေတာ္ေတာ္တိုးတက္လာၿပီ။
အရွင္ဘုရားတို႔
ရာဟုလာမွာ အပင္ေတြ အမ်ားႀကီး စိုက္ရမယ္။ အင္း . . . ႏွေျမာတတ္ရင္ေတာ့ . . . အစကတည္းက
သီးတဲ့အပင္ မစိုက္တာ ေကာင္းတယ္ေနာ . . .။ အပင္ကသီးတဲ့ အသီးထက္ သပိတ္ထဲ သီးတဲ့အသီးက
ပိုခ်ိဳတာ . . .။
ေျပာရအံုးမယ္ . . . အင္း
. . . ဦးအာစာရေရ . . . အဲ့ဒီေရာက္တုန္းက စိတ္ေတာင္ မေကာင္းမိဘူး။ သူ စာတတ္ေပတတ္ပဲ။
အင္း . . . ဆင္းရဲလိုက္တာ။ ေက်ာင္းေလး တစ္ေဆာင္ ရွိတာကို ပလပ္စတစ္ေတြ မိုးထားရတယ္။
သူ႔ေက်ာင္း သြပ္မိုးရင္ ရွစ္သိန္း ကိုးသိန္းေလာက္ ကုန္မွာေပါ့။ ဆယ္သိန္းထက္ မပိုပါဘူး။
ဒါေပမယ့္ . . . အင္း . . . မဟုတ္ေသးပါဘူး ေပါ့ . . .။ တပည့္ေတာ္ စဥ္းစားတာ။ အင္း .
. . ေက်ာင္း၀င္းထဲ ေလွ်ာက္ၾကည့္ေတာ့ ရိပ္မိၿပီ . . . ရိပ္မိၿပီ။ အေျဖက ေပၚလာၿပီ။
ကံ့ေကာ္ပင္ေလးတစ္ပင္
လွလိုက္တာ . . .။ အညြန္႔ေတြ ေ၀ေနတာပဲ။ အဲ့ဒီမွာ စာေရးထားတယ္။ ဘာေရးထား မွတ္လဲ။ ကံ့ေကာ္ညြန္႔
မေတာင္းရတဲ့။ တစ္ညြန္႔တစ္ဆယ္တဲ့။ အဲ့ဒါပဲ။ အေျဖက အဲ့ဒါပဲ။ ဒီေလာက္ဆို ရိပ္မိၿပီ။ သူ႔ကံေကာ္ပင္
တစ္ပင္လံုး . . . အျမစ္ကေန အညြန္႔အထိ သံုးသိန္း မတန္ပါဘူး။ အဲ့ဒါကို တိုေနတယ္။ သူ႔မ်ားစရိတ္စားၿပီး
အကုသိုလ္ ပြားေနတာ။ ေအာ္ . . . သူ ဒါေၾကာင့္ ဆင္ရဲတာကိုး . . .။ ကံ့ေကာ္ညြန္႔ေရာင္းၿပီး
ေက်ာင္းကို သြပ္မိုးလို႔ ရမွာလား။
အင္း
. . . ေက်ာင္းထိုင္ဘုန္းႀကီး ေက်ာင္းဘုန္းႀကီးလုပ္ရင္း ကိုယ့္ဆင္းရဲတြင္း ကိုယ္မတူးမိဖို႔
လိုသလို . . . ကိုယ္တပည့္သားေျမးကို ဆင္းရဲတြင္းထဲ ဆြဲမႏွစ္မိဖို႔လည္း လိုေသးတယ္။ ဆရာ
အသံုးမက်ရင္ တပည့္ဘ၀ . . . သြားေရာ . . .။ တပည့္ကို ျပဳစု ပ်ိဳးေထာင္ေပးရမွာ။ သစ္ပင္စိုက္သလို
စိုက္ရမွာ။ သစ္ပင္လို ဂ႐ုစိုက္ေပးရမွာ။
ဆရာက
. . . အင္း . . . သင့္ရာ အပ္ပို႔။ တပည့္ကို ကၽြန္လို သေဘာထားၿပီး ျပဳစုလုပ္ေကၽြးခိုင္းတယ္။
တတ္ေကာင္းတတ္ရာက် သင္မေပးဘူး။ သင္ေပးမယ့္ေနရာလည္း . . . မပို႔ႏိုင္ဘူး။ တပည့္က ဆရာကို
ျပဳစုလုပ္ေကၽြးရင္း . . . အင္း . . . ကၽြန္လို
လုပ္ေကၽြးရင္းနဲ႔ အခ်ိန္ေတြကုန္။ ဘ၀ေတြကုန္။ အသက္ေတြကုန္။ ကုန္ကုန္သာ သြားတယ္။ အသက္ႀကီးၿပီး
အခ်ိန္စီးမလာဘူး။ အဲ့ဒါ . . . ဆရာ အသံုးမက်တာပဲ။
ကေလးေတြကို
ေလာကီ ေလာကုတၱရာ ေလ်ာ္ရာေလ်ာ္ရာ သင္ေပးပါ ကိုယ္ေတာ္။ ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ေပးပါ။”
ဦးေဇာတိက
(ေခတၱ ရာဟုလာ)
သီရိပ်ံခ်ီ၊
ေ၀ယံဘံုသာ၊ မႏၲေလး
Dec
21, 2013
No comments:
Post a Comment